ผู้เขียน: GuideKrabi

“ในหลวงพ่อองค์นี้ ทรงบุญญาภินิหาร ทรงทศพิธราชธรรมบริบูรณ์”

เมื่อพระเจ้าอยู่หัวทรงอาราธนานิมนต์ พ่อท่านคล้ายวาจาสิทธิ์
วัดสวนขัน จ.นครศรีธรรมราช เข้าพระราชวัง

กิตติศัพท์ทางคุณงามความดีของพ่อท่านคล้ายทรงทราบถึงในหลวง
รัชกาลปัจจุบัน ทรงมีความสนพระทัยและศรัทธาจึงทรงพระกรุณา
ให้นิมนต์พ่อท่านคล้ายเข้ารับพระราชทานภัทรกิจ ในวังสวนจิตรลดา

เมื่อพ่อท่านคล้ายกลับวัดลูกศิษย์ลูกหาต่างพากันไปกราบที่บนกุฏิ
เพื่อให้ท่านเล่าให้ฟัง

ท่านลำดับเหตุการณ์ ตั้งแต่เจ้าพนักงานนำท่านเข้าไปนั่งรอภายใน
ห้องต้อนรับ ขณะที่รอในหลวงเสด็จออก ท่านว่าหัวใจมันเต้นแรง
เหมือนนั่งอยู่ปากถ้ำพระยาราชสีย์ยังไงยังงั้น”

เมื่อพระเจ้าอยู่หัวเสด็จออก ก้มกราบทำให้อิ่มใจพองคับอก
ชื่นชมในพระบารมี ช่างงดงามเป็นสง่าน่าเกรงขามยิ่งนัก
ในหลวงทรงสนทนาไต่ถาม โดยมีพระปลัดสุพจน์คอยชี้แจงถวาย
ระหว่างสำเนียงปักษ์ใต้กับภาษากลาง

จนในที่สุดในหลวงทรงก้มพระเศียรเข้าใกล้พ่อท่านคล้ายด้วยพระราช
ประสงค์ให้ท่านรดน้ำมนต์ พรมพระเศียรให้พร ด้วยทรงพระราชศรัทธา
เคารพ ถึงตรงนี้พ่อท่านคล้ายพูดว่า “กูขนพองไปหมด พระมหากษัตริย์
ผู้ทรงกฤดาภินิหาร ครองบ้านครองเมือง จะมาก้มให้พระป่าสามัญ
ลูบพระเศียรได้ ท่านเป็นเทวดาของปวงชน”

ท่านเลยทูลว่า “มหาบพิตรได้ทรงโปรดยื่นพระหัตถ์มาเถิด”
ในหลวงทรงเงยพระพักตร์ยิ้ม และทรงยื่นพระหัตถ์ทั้งสองให้พ่อท่านคล้าย
จับขึ้นเสมออกอธิษฐานพระชัยมนต์คาถาถวาย แล้วรดน้ำมนต์ใส่ฝ่า
พระหัตถ์ของพระองค์เอง พร้อมถวายพระพรตลอดเวลา

ในหลวงทรงอิ่มเอิบปลาบปลื้มพระราชหฤทัย และทรงปวารณาทรงรับ
อุปัฏฐากเป็นส่วนพระองค์

ครั้นลูกศิษย์ถามท่านว่า “พ่อท่านถวายของดีอะไรหรือเปล่า” ท่านตอบว่า
“ไม่ให้เทวดาผู้เป็นยอดคนแล้ว จะให้ใครเล่า”

และกล่าวอีกว่า “ในหลวงพ่อองค์นี้ ทรงบุญญาภินิหาร ทรงทศพิธราชธรรมบริบูรณ์”

จากเพจ อ. Danai Chanchaochai

มองชิวิตที่เปลือยเปล่า

คนอยู่บนสวรรค์ เงินอยู่ในธนาคาร ; คนเราตอนมีชีวิตอยู่ก็ไม่ใช้เงินตายแล้วเงินก็ยังใช้ไม่หมด
หวางจวินเหยานักธุรกิจผู้ยิ่งใหญ่ในเจ้อเจียงเสียชีวิตในขณะที่อายุยังไม่มาก เหลือเงินฝากไว้ให้ภรรยา 1,900,000,000 และภรรยาได้แต่งงานใหม่กับคนขับรถของคุณหวางในสมัยที่คุณหวางยังมีชีวิตอยู่

ในขณะที่คนขับรถคนนั้นใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เขาก็คิดว่า”แต่ก่อน เรานึกว่าเราเป็นคนทำงานให้เจ้านาย ตอนนี้เราเพิ่งเข้าใจแล้วว่าเจ้านายทำงานให้เรามาตลอด

ความจริงที่โหดร้ายนี้เป็นตัวแสดงว่า : มีชีวิตที่ยืนยาว สำคัญกว่าความรวยความหล่อ
ขอให้ทุกคนหมั่นออกกำลังกาย ระวังสุขภาพ ใครเป็นฝ่ายทำงานให้ใครนั้นพูดยาก…

– โทรศัพท์ที่ทันสมัย1เครื่อง 70% ขของฟังก์ชั่นในโทรศัพท์นั้นไม่มีประโยชน์
– รถหรูๆ 1 คัน 70% ของความเร็วนั้นเหลือใช้
– บ้านหรูๆ 1 หลัง 70% ของพื้นที่นั้นว่างเปล่า
– ในมหาวิทยาลัยสักแห่ง 70% ของศาสตราจารย์เป็นพวกไร้สาระ
– กิจกรรมทางสังคมหลายอย่าง 70% เป็นกิจกรรมที่น่าเบื่อ
– เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน 70% ไม่ได้ใช้ ไร้ประโยชน์
– เงินที่หามาทั้งชีวิต 70% ก็ทิ้งไว้ให้ผู้อื่นใช้

สรุป: ชีวิตที่เรียบง่าย ให้สนุกกับการใช้ชีวิต 30% ที่เป็นของคุณ
– ไม่เจ็บปวดแต่ก็ต้อง บำรุง
– ไม่กระหายแต่ก็ต้อง ดื่มน้ำ
– ว้าวุ่นแค่ไหนก็ต้อง ปล่อยวาง
– มีเหตุมีผลแต่ก็ต้อง ยอมคน
– มีอำนาจแต่ก็ต้องรู้จัก ถ่อมตน
– ไม่เหนื่อยแต่ก็ต้อง พักผ่อน
– ไม่รวยแต่ก็ต้อง รู้จักพอเพียง
– ธุระยุ่งแค่ไหนก็ต้องรู้จัก พักผ่อน

หมั่นเตือนตน: ชีวิตนี้สั้นนัก

ดังนั้น
– อยากกิน…กิน
– อยากเที่ยว….เที่ยว
– เรื่องกลุ้มอย่าเก็บไว้
– สุขสบายทุกเพลา
– เวลาที่ยังจับมือไหว
ให้เชิญเพื่อนมาสังสรรค์
– เวลาที่ยังกอดไหว
ให้โอบกอดให้ชื่นใจ
– ทำหน้าที่พ่อ แม่ ลูก สามี ภรรยา พี่ น้อง เพื่อนที่ดีต่อไป
– เวลาที่อยู่ด้วยกัน
อย่าได้โกรธกันง่ายๆ

โปรดส่งต่อให้เพื่อนๆ
เพื่อแสดงว่า…คุณยังมีเพื่อน
และ…ฉันเป็นเพื่อนคุณ

ครึ่งชีวิตกับแนวคิด 13 เรื่อง ของ Steve Jobs

1.เราไม่เสียใจกับเรื่องที่ได้ทำ ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงก็ตาม แต่เราจะเสียใจกับเรื่องที่ไม่ได้ทำมากกว่า
2.เราเห็นโลกในแบบที่เราเป็น ไม่ใช่แบบที่มันเป็น : คนมองโลกบวก จะเห็นทุกอย่างเป็นโอกาส ชีวิตจะเต็มไปด้วยความสุข มันเป็นแบบนั้นจริงๆ
3.เราต้องทุ่มพลังไปกับเรื่องที่เราถนัดจริงๆ ให้เราเป็น expert ในเรื่องนั้น แล้วงานที่ออกมาจะชั้นหนึ่ง
4.อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง ผลของมันมักจะดีเสมอ ถึงตอนแรกๆจะดูไม่ออกก็เหอะ
5. ทุกคำล้อเล่นจากเพื่อน มีความจริงครึ่งนึง เราพึ่งมาเห็นกันตอนโตๆนี่เอง
6. เวลาคือ commodity ที่มีค่ามากที่สุด
7.พัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ วินัยในการพัฒนาตัวเองเป็นสิ่งที่แยกระหว่างคนที่สำเร็จกับคนที่ล้มเหลว
8. การลงทุนในครอบครัวเป็นสิ่งที่คุ้มค่าที่สุด : พ่อแม่ไม่อยู่ให้ดูแล
ตลอดไป ลูกก็ไม่ไร้เดียงสาตลอดไป
9. สะสมเรื่องราวให้มากกว่าสิ่งของ : เมื่อเวลายิ่งผ่านไปสิ่งของจะมีค่ากับเราน้อยลง แต่เรื่องราวจะมีค่ากับเรามากขึ้น
10. เลือกคนที่จะอยู่รอบตัวเราให้ดี เพราะยิ่งนานวันนิสัยของเราและคนเหล่านี้จะค่อยๆกลมกลืนเข้าหากัน
11. การออมและการลงทุน เป็นเรื่องสำคัญ ควรเริ่มให้เร็วและทำให้เป็นนิสัย : คนเริ่มซื้อหุ้นด้วยเงินหลักแสนเมื่อ 15 ปีที่แล้ว ทุกวันนี้มีพอร์ตแปดหลักอ้วนๆ
12. อย่าหวังอะไรใหม่ๆจากพฤติกรรมเก่า
13. ยิ่งความฝันครอบคลุมคนอื่นมากเท่าไร เมื่อความสำเร็จมาถึงมันจะยิ่งใหญ่มากเท่านั้น

Steve Jobs

ชีวิตเหมือนกับการเดินทางโดยสารรถไฟ…มีสถานีต่างๆ…
มีการเปลี่ยนเส้นทาง…มีกระทั่ง
อุบัติเหตุ……

เราขึ้นรถไฟขบวนนี้ตอนเรา
ถือกำเนิด….พ่อแม่คือคนที่
ตีตั๋วให้เรา…

เราเชื่อว่าท่านจะเดินทางด้วย
รถขบวนนี้กับเราตลอดไป….

แต่แล้ว..ที่สถานีใดสถานีหนึ่ง
ท่านทั้งสองก็ต้องลงรถจากไป…ปล่อยเราไว้เพียงลำพังกับ
การเดินทางนี้….

วันเวลาผ่านไป…จะมีผู้โดยสารอื่นๆขึ้นรถมาเรื่อยๆ…หลายคนจะเป็นคนที่เรารักและผูกพัน..
เป็นพี่เป็นน้อง..เป็นเพื่อน..เป็นลูกเป็นหลานหรือกระทั่งเป็น
ที่รักแห่งชีวิตของเรา….

หลายคนลงรถไปกลางทาง..
เหลือไว้แต่ความอ้างว้างอัน
ถาวรในชีวิตเรา..

หลายคนจากไปอย่างที่เราไม่
ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่า…เขา
ลุกจากที่นั่งแล้วลงรถไปแล้ว !

การเดินทางโดยรถไฟนี้จะเต็ม
ไปด้วยความรื่นรมย์…ความ
โศกเศร้า…ความมหัศจรรย์…
ความคาดหวัง…คำสวัสดี..คำ
อำลา..และ..ขอให้โชดดี

การเดินทางที่ดีคือ การได้ช่วย
เหลือ..ได้รัก..ได้มีความ
สัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนผู้โดยสารทุกคน…จงแน่ใจว่าเราได้ให้สิ่งที่ดีที่สุด เพื่อให้การเดินทาง
ของพวกเขามีความสะดวก
สบาย….

ความน่าพิศวงของการเดินทางอันวิเศษยอดเยี่ยมนี้คือเราเองไม่รู้เลยว่าแล้วเราเองต้องลง
รถที่สถานีไหน…..

ฉะนั้น…เราต้องมีชีวิตให้แจ๋วที่สุด…ปรับปรุงตัวเอง…รู้จักลืม
รู้จักอภัย…ให้สิ่งดีที่สุดที่เราม ี

สำคัญมากๆ ที่ต้องทำอย่างนี้…
เพราะว่าเมื่อถึงเวลาที่เราต้อง
ลุกจากที่นั่ง…เราต้องจากไป
โดยทิ้งความทรงจำที่สวยงาม
ให้แก่ผู้คนที่ต้องเดินทาง โดยสารรถไฟขบวนชีวิตนี้
ต่อไป….

ขอบคุณมากๆที่มาเป็น
ผู้โดยสารคนหนึ่งในขบวน
รถไฟของฉัน

ขอให้มีความรื่นรมย์..เก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตไว้มากๆใน
การเดินทางของชีวิต…

1. สมหวัง ไม่ชอบกินไข่
ทุกครั้งที่ได้ไข่มา ก็ให้ สมนึก กิน
แรกๆ สมนึก ก็รู้สึก ขอบคุณสมหวัง
แต่นานๆเข้า สมนึก ก็เคยชิน
เมื่อเกิดความเคยชิน ก็เหมือนกับเป็นหน้าที่
ที่ สมหวัง ต้องทำ
จนมาวันหนึ่ง สมหวัง เอาไข่ให้ สมชาย
สมนึก ก็อารมณ์เสีย โดยลืมไปว่า
ไข่นี้เป็นของ สมหวัง สมหวังจะให้ใครก็ได้
สมนึก จึงทะเลาะกับ สมหวัง เพราะเรื่องนี้
แล้วก็เลิกคบกัน

2. ฤดูร้อน ร้อนมาก
เพื่อนๆหลายคน ไปเดินเล่นกัน
ไปถึงแม่น้ำ ก็เอาขาไปแช่น้ำกัน
ปรากฏว่า รองเท้าของ สมศรี ลอยตามน้ำไป
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน พื้นถนนร้อนมาก
และต้องเดินไกล สมศรีจึงขอให้เพื่อนๆช่วย
แต่ทุกคน มีรองเท้าแค่คู่เดียว
สมศรี ไม่สบอารมณ์
เพราะเธอชอบ ขอให้คนอื่นช่วยเสมอ
และแค่ทำเป็นงอน ก็จะมีคน ยื่นมือเข้าช่วย
แต่ครั้งนี้ไม่ เธอจึงคิดว่า เพื่อนๆทุกคนใช้ไม่ได้ ไม่ยอมช่วยเหลือ
แล้วก็มี สมปอง เอารองเท้าตัวเอง ให้สมศรีใส่
ยอมทนเท้าร้อน เดินต่อ
สมศรี ขอบคุณ สมปอง สมปองบอกสมศรีว่า
“เธอต้องจำไว้ว่า ไม่มีใคร มีหน้าที่ต้องช่วยเธอ
ที่ช่วยเธอ เพราะเป็นเพื่อนกัน ไม่ช่วยก็ไม่ผิด”
สมศรี จำคำพูดของสมปอง
ต่อแต่นี้ไป สมศรีก็ให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆเป็น และด้วยความเต็มใจ
หลายครั้ง เรามักจะหวังให้ คนอื่นดีต่อเรา
ตอนแรก เราก็ซาบซึ้ง
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็เคยชิน
เคยชินกับที่คนอื่นดีต่อเรา
เหมือนเป็นหน้าที่ ที่เขาต้องดีต่อเรา
เมื่อวันหนึ่ง ไม่ดีต่อเรา เราก็โมโห
ความจริง ไม่ใช่ว่า คนอื่นไม่ดีต่อเราแล้ว
แต่เป็นเพราะ เราเรียกร้องมากขึ้น เคยชินกับการรับ
ก็เลยลืมบุญคุณ เลิกซาบซึ้ง ลืมขอบคุณ

3. แพะตัวหนึ่ง เจอหมาป่า
หมาป่าจะกินแพะ แพะจึงสู้
ใช้เขาสู้กับหมาป่า และก็ตะโกนขอให้เพื่อนๆช่วย
วัว มองมา เห็นเป็นหมาป่า ก็วิ่งหนีไป
ม้า มองมา เห็นเป็นหมาป่า ก็วิ่งหนีไปอีกตัว
ลา เห็นเป็นหมาป่า ก็เดินหนีไปอย่างเงียบๆ
หมู ผ่านมา เห็นเป็นหมาป่า ก็หายตัวไป
กระต่าย ได้ยิน วิ่งหนีแซงเพื่อนๆไปทุกตัว
หมา ได้ยิน รีบวิ่งเข้ามา จะสู้กับหมาป่า
หมาป่าเห็นมีหมามาช่วย จึงวิ่งหนีไป แพะรอดตาย
กลับมาถึงบ้าน เพื่อนๆมาทุก “ตัว”
วัวบอก “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้เขาของข้า แทงทะลุท้องมัน”
ม้า “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้เกือกของข้า กระทืบมัน”
ลา “ทำไมไม่บอก ข้าจะร้องเสียงดังๆ ให้หมาป่าตกใจตาย”
หมู “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้ปากของข้า พุ่งชนให้มันตกเขาไป”
กระต่าย “ทำไมไม่บอก ข้าวิ่งเร็ว ข้าจะไปส่งข่าวของความช่วยเหลือ”
ในการพูดคุยกันอย่างเมามันนี้
ขาดอยู่”ตัว”เดียวคือ หมา
มิตรภาพที่แท้จริง ไม่ใช่ดูที่ คำพูด ที่แสนหวาน
แต่เป็น มือ ที่ยื่นให้ตอนคับขัน
พวกที่อยู่ล้อมหน้าล้อมหลังคุณ ทำให้คุณรู้สึกดี อาจจะไม่ใช่เพื่อนแท้ของคุณ
แต่กับเขา ที่ดูเหมือนห่างไกล แต่ใส่ใจคุณตลอดเวลา
ตอนคุณมีความสุข ไม่ไปสมทบ
แต่ตอนคุณต้องการช่วยเหลือ จะทำเพื่อคุณอย่างเงียบๆ และเป็นห่วงใส่ใจคุณ
นั่นเป็นเพื่อนแท้ของคุณ

ไอศครีมซันเดย์ ถ้วยแรก

นี้เมื่อ 122 ปีที่ผ่านมา : ” 3 เมษายน 2435″
ไอศครีมซันเดย์ ถ้วยแรก
ได้ถือกำเนิดขึ้นที่รัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา

ในรัฐนิวยอร์ก ร้านขายยาแห่งหนึ่งมีชื่อว่า
“แพลตต์แอนด์โคต์”
โดยนายเชสเตอร์ แพลตต์
เจ้าของร้านได้เกิดไอเดียใหม่ๆขึ้น

โดยทุกวันนายเชสเตอร์ก็จะ
ตักไอศครีมขายตามปรกติ
ธรรมดาๆ

แต่เช้าของวันนี้ (เมื่อ 122 ปีที่ผ่านมา) ซึ่งในปีนั้นเป็นเช้าของวันอาทิตย์

นายเชสเตอร์ แพลตต์
เกิดแรงบันใจอยากทำ
ไอศครีมให้สวยงามสะดุดตา
จึงได้

“ตักไอศครีม ใส่ลงไปในถ้วยแชมเปญ แล้วนำเอาไซปรัส
รสเชอรี่มาราดลงบนก้อน
ไอศครีม พร้อมประดับด้วย
ผลเชอรี่แช่อิ่มบนยอด
ให้ดูสวยงามน่ารับประทาน
เป็นอย่างยิ่ง

(นึกภาพไอศครีมในร้านสเวนเซนส์)

“คิดใหม่ทำใหม่..
กล้าเปลี่ยนแปลง..”
ตั้งแต่นั้นมายอดขายของที่ร้านนี้ทะลุเป้าอย่างน่าอัศจรรย์
จวบจนทุกวันนี้

นักท่องเที่ยวซื้อทัวร์เที่ยวกระบี่ราคาถูกจากโรงแรมดัง โดนลอยแพ ทยอยแจ้งความเอาผิดผู้ประกอบการ ด้าน ผอ.ททท.สำนักงานงานกระบี่ ระบุยังมีนักท่องเที่ยวซื้อทัวร์เที่ยวกระบี่อีกจำนวนมากที่ยังไม่เดินทาง รวมกว่า 5,000 แพกเกจ

วันที่ 30 มีนาคม 2557 นางวิยะดา ศรีรางกูล ผอ.ททท.สำนักงานกระบี่ นายอมฤต ศิริพรจุฑากุล ประธานสภาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ นายอิทธิฤทธิ์ กิ่งเล็ก รองประธานสภาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย และที่ปรึกษาสมาคมธุรกิจการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ และนายชำนาญ ศรีสวัสดิ์ นายกสมาคมธุรกิจการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ได้นำนักท่องเที่ยว จำนวน 50 ราย เข้าแจ้งความต่อ พ.ต.ต.ชาติชาย นาคปักษี สารวัตรเวรสอบสวน สภ.เมืองกระบี่ เพื่อให้ดำเนินคดีต่อโรงแรมภูพระนาง รีสอร์ทแอนด์สปา เลขที่ 223 ม.5 ต.อ่าวนาง อ.เมืองกระบี่ หลังลอยแพนักท่องเที่ยว โดยมีนายประทีป หรือต้น ไม่ทราบนามสกุล เป็นเจ้าของ

นางวิยะดา ศรีรางกูล ผอ.ททท.สำนักงานกระบี่ กล่าวว่า สำหรับเหตุการณ์โรงแรมภูพระนาง รีสอร์ท แอนด์สปา ลอยแพนักท่องเที่ยวเกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้ว แต่ที่ไม่เป็นข่าว และนักท่องเที่ยวไม่ติดใจเข้าแจ้งความ เนื่องจากทางโรงแรมสามารถตกลงกับนักท่องเที่ยวที่จองแพกเกจทัวร์กับโรงแรมดังกล่าวได้ แต่เมื่อวานนี้ (29 มีนาคม) และต่อเนื่องมาจนถึงวันนี้ได้มีนักท่องเที่ยวที่จองแพกเกจไว้เดินทางมาเป็นจำนวนมาก ร่วม 100 ราย ปรากฏว่า ทางโรงแรมไม่สามารถจัดที่พัก และโปรแกรมทัวร์ให้ได้ตามที่ได้ตกลงกันไว้ ทั้งที่ลูกค้าได้จ่ายเงินครบแล้ว จึงได้ร้องเรียนผ่าน ททท.และนำเข้าแจ้งความดังกล่าว

ด้านนายประสิทธิ์ โอสถานนท์ ผู้ว่าราชการจังหวัดกระบี่ ได้ตั้งชุดเฉพาะกิจในการทำงานร่วมกับทางเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครอง เจ้าหน้าที่ตำรวจภูธรจังหวัดกระบี่ และทางภาคธุรกิจการท่องเที่ยว รวมทั้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง รวบรวมพยานหลักฐานเพื่อแจ้งความเอาผิดโรงแรมภูพระนางฯ ในฐานะฉ้อโกงประชาชน นอกจากนี้ ทางจังหวัดกระบี่ จะทำหนังสือแจ้งไปยังหน่วยงานที่มีการจัดงานในงานส่งเสริมการขายต่างๆ ทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัดให้มีการตรวจสอบการออกบูทของบริษัททัวร์ต่างๆ ว่ามีความเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน ทราบว่ามีการขายแพกเกจทัวร์ไปแล้วกว่า 5,000 ราย

ทั้งที่ เมืองทองธานี และศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ ที่เป็นงานด้านการท่องเที่ยวทั้งหมด และก็จะแจ้งไปยังเจ้าของงานว่า บริษัทภูพระนางทัวร์ เป็นผู้กระทำความผิดหลอกลวงนักท่องเที่ยวมาก่อนให้ระมัดระวัง ภาคเอกชนที่จะเข้าไปร่วมงาน เมื่อขายไปแล้วไม่รับผิดชอบนักท่องเที่ยว ซึ่งทำให้เกิดความเสียหายต่อการท่องเที่ยวของจังหวัดกระบี่ จึงอยากจะเตือนนักท่องเที่ยวให้มีการตรวจสอบ ระมัดระวัง อย่าซื้อทัวร์ในราคาที่ต่ำกว่าปกติ ต้องตรวจสอบว่าโรงแรม บริษัททัวร์นั้นให้บริการในราคาที่ซื้อไปจริงหรือเปล่า

นายธนาธิพย์ ศรีแสงวัฒน์ อายุ 32 ปี ประกอบธุรกิจส่วนตัว กล่าวว่า ตนได้เดินซื้อบริการทัวร์มาเที่ยวกระบี่ ในราคาแพกแกจที่ 2,999 บาท อาหารพร้อมที่พัก บริการนำเที่ยว 7 เกาะ เมื่อเดินทางมาถึงกระบี่ เมื่อวันที่ 29 มีนาคม 57 มีรถจากโรงแรมกระบี่ภูพระนาง รีสอร์ทแอนด์สปา ไปรับ แต่เมื่อไปถึงกลับไม่มีที่พักให้ รู้สึกว่าโดนหลอกเสียแล้ว โดยพยายามติดต่อทางบริษัททัวร์ก็ไม่สามารถติดต่อได้ จึงต้องหาโรงแรมที่พักใหม่ เดินทางไปท่องเที่ยวเองทั้งหมด จนมาเจอทาง ททท.สำนักงานกระบี่ ได้เข้ามาช่วยเหลือพามาแจ้งความเพื่อดำเนินคดีต่อบริษัททัวร์ และโรงแรมดังกล่าว เชื่อว่ายังมีนักท่องเที่ยวอีกมากมายหลายคนที่ซื้อแพกแกจดังกล่าวเพื่อมากระบี่แล้วประสบปัญหาเหมือนตนเอง

ขณะที่ พ.ต.ต.ชาติชาย นาคปักษี สารวัตรเวรสอบสวน เปิดเผยว่า หลังจากรับแจ้งความแล้วก็จะนัดสอบปากคำผู้เสียหาย พร้อมรวบรวมพยานหลักฐาน หากเข้าข่ายฉ้อโกงประชาชนก็สามารถออกหมายจับเข้าของโรงแรม และพวกได้ทันที แต่หากไม่เข้าข่ายก็จะออกหมายเรียกมาสอบปากคำต่อไป ซึ่งคาดว่าต้องใช้เวลาระยะหนึ่ง เนื่องจากมีผู้เสียหายจำนวนมาก รวมกว่า 80 ราย แต่อย่างไรก็จะเร่งทำคดีโดยเร็ว ซึ่งในเบื้องต้นก็ได้รายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบแล้ว

ขอบคุณ: ห้องข่าวกระบี่

มหากาพย์ mh 370 ไตรภาค
ก่อนที่ความจริงของเที่ยวบิน MH370 จะถูกเปิดเผย ผมขอคาดคะเนเหตุการณ์จากข้อเท็จจริงที่มีหลักฐานชัดเจนตามที่ปรากฏเป็นข่าว (ย้ำว่าคาดคะเน-อย่าดราม่า)

1. Transponder และ ACARS ตั้งใจปิดจากใครบางคน ในห้องนักบิน เพื่อไม่ให้จับตำแหน่งของ MH 370 ตอนประมาณ 1721 z (หลัง takeoff 40 นาที)
2. เครื่องเปลี่ยนทิศบินมาทางตะวันตก
3. มีการไต่ระดับขึ้นสู่ความสูง 45,000ฟุตซึ่งเกิน Limitation ของ B777 หลังจากนั้นได้ลดระดับมาที่ 23,000 ฟุต
4. เครื่องไม่ตกกระแทก เพราะ ELT ไม่ส่งสัญญาณฉุกเฉิน
5. เครื่องไม่ตกน้ำ (ในช่วงแรก) เพราะ Black box ไม่ส่งสัญญาณฉุกเฉิน
6. ดาวเทียม 1 ดวง รับรู้สัญญาณจาก MH370 เวลาประมาณ 0011z หลังจากเหตุในข้อ 1 แล้ว เกือบ 7 ชั่วโมง
7. มีผู้โดยสาร 2 คนใช้ passport ปลอม

เรื่องเริ่มจากชาวอิหร่าน 2 นายที่ใช้ passport ปลอมถูกอุ้มโดยมือพระกาฬจากหน่วยงานลับของอเมริกัน ปลอมตัวเดินทางมากับ MH370 ซึ่งต้องการของบางอย่าง จากใครบางคนบนเครื่องนี้ ที่อันตรายต่อสหรัฐเป็นอย่างยิ่ง

ลูกเรือคนหนึ่ง อยู่ในทีมนี้ด้วย ทำให้สามารถ Hijack เครื่องได้โดยง่าย หลัง Takeoff มาสัก 40 นาที นักบินมาเลย์ ทั้งสองถูกทำให้สลบในพริบตาจากมือพระกาฬที่เชี่ยวชาญด้านจารกรรม ทั้งอาวุธและมือเปล่า

Transponder ถูกปิดลง ตามมาด้วย ACARS โดย hijacker มือพระกาฬ ซึ่ง ATC มาเลย์ทวงถามว่า ตอนนี้รับตำแหน่งไม่ได้แล้ว เครื่องมีปัญหาอะไรหรือไม่ ซึ่ง Hijacker ตอบกลับว่า อยู่ในการควบคุมของเวียดนามแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง ” All right Good night” เป็นข้อความสุดท้ายที่ส่งมาจากมือพระกาฬ หนึ่งในสองคน นี้

MH370 ถูกบังคับเลี้ยวด้วย hi bank angle มาทาง ทิศตะวันตก ไต่ขึ้น 45,000 ฟุต เพื่อหลบการชนกันกับเครื่องอื่นๆ ที่มีมากมายในบริเวณนี้ นอกจากนั้นทำให้ระบบ pressurization เกิด CABIN ALTITUDE warning ซึ่งผู้โดยสารและลูกเรือทั้งหมดต้องนั่งกับที่ใส่หน้ากากอ๊อกซิเจน ไฟฟ้าในห้องโดยสาร ติดสว่างอย่างอัตโนมัติจากนั้น Hijacker ตัดระบบอ๊อกซิเจนของผู้โดยสารออก แล้วบังคับ outflow valve แบบ manual ให้ fully OPEN ปล่อยให้ cabin altitude ขึ้นไป 45,000 ฟุต ทำให้ผู้โดยสารทั้งหมดเสียชีวิตภายในไม่กี่วินาทียกเว้น ทีมพระกาฬ 3 คน ควบคุมเครื่องบินได้อย่างอิสระ จากนั้น ลดระดับลงมาที่ 23,000ฟุต เดินทางต่อมาอีก 4 ชั่วโมง เหนือมหาสมุทรที่ radar จับไม่ได้ จนถึงเกาะแห่งหนึ่งในมหาสมุทรอินเดีย

กองกำลังลับ อีกจำนวนหนึ่งรอรับอยู่ ณ เกาะแห่งนี้ เมื่อได้ของที่ต้องการแล้ว ทีมช่างที่เตรียมไว้ ได้ถอด ทั้ง ELT , Flight recorder และ voice recorder ออกทั้งหมด ต่อจากนั้นเครื่องบินถูกติดเครื่องอีกครั้งหนึ่ง ใช้นักบินคนเดียวที่ใส่ชุดเตรียมพร้อมเพื่อจมเครื่องลำนี้ใต้มหาสมุทรลึก เป็นการอุ้มที่สมบูรณ์แบบ สะท้านโลกยุค 2014

ปฏิบัติการสมบูรณ์แบบตามแผน เครื่องถูก takeoff จากเกาะแห่งนั้น แล้วบินต่ออีกประมาณ 2 ชั่งโมง จนน้ำมันหมด ไม่มีล่องลอยจากน้ำมันที่กระจายตัวให้เห็น เมื่อเครื่ิองและผู้โดยสารอีก 236 คน ถูกจมลงใต้มหาสมุทรลึก

.. แต่วินาทีสุดท้ายที่ไฟฟ้าดับลง เข้าสู่ระบบ แบตเตอรี่สำรอง ปรากฏว่า GPS ของเครื่องกลับมาทำงาน ping สัญญาณ กับดาวเทียมดวงหนึ่ง (อย่างไม่ตั้งใจ) ทำให้รู้ว่าเครื่องบินทั้งลำถูกอุ้ม และหายไปหลังออกเดินทางจาก กัวลาลัมเปอร์ แล้ว 7 ชั่งโมง

คอยดูเหตุการณ์นี้ว่าใครจะเป็น แ พ ะ

S: FWD. mail